Στην τηλεδιάσκεψη που είχε την περασμένη εβδομάδα ο πρωθυπουργός με τους εκπροσώπους του ΣΕΤΕ και των τουριστικών επιχειρήσεων η βασική εκτίμηση ήταν πως η φετινή τουριστική περίοδος θα πρέπει να θεωρείται χαμένη κατά 60% έως και 80%.

Στην έρευνα «COVID-19 και ελληνικά ξενοδοχεία» που παρουσιάστηκε χθες από το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο της Ελλάδας το βασικό συμπέρασμα ήταν πως πάνω από μία στις δύο ξενοδοχειακές επιχειρήσεις θεωρούν πολύ πιθανή την χρεοκοπία. Και πως, με το πιο ήπιο σενάριο, οι απώλειες θέσεων εργασίας στον (στενό ξενοδοχειακό) κλάδο θα ξεπεράσουν τις 45.000.

Αυτά και μόνον τα δύο στοιχεία μάλλον δείχνουν και την αφετηρία της «μεγάλης ύφεσης», την οποία προανήγγειλε χθες για φέτος και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και το ερώτημα δεν είναι πλέον η έκταση, αλλά το βάθος και η διάρκεια αυτής της ύφεσης – παράμετροι που, σε καίριο βαθμό, εξαρτώνται από τις αντοχές και τις προοπτικές ταχείας ανάκαμψης του τουρισμού.

Οι πρώτες απαντήσεις επ’ αυτού μόνον ευοίωνες δεν είναι, και με δεδομένο ότι η τουριστική βιομηχανία μόνη της αποδίδει το 20% του ΑΕΠ της χώρας και μαζί με τις συνδεδεμένες δραστηριότητες το ποσοστό αυτό φθάνει στο 30%, ο κύριος μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας εκπέμπει ήδη σήμα κινδύνου.

Από την έρευνα του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου προκύπτει ότι το 65% των ξενοδοχείων συνεχούς λειτουργίας θεωρεί πιθανή ή πολύ πιθανή την χρεοκοπία (46, 6 % πιθανή, 18,3 % πολύ πιθανή). Το αντίστοιχο ποσοστό για τα ξενοδοχεία εποχικής λειτουργίας ανέρχεται στα 51,8 % (40,5 % πιθανή, 11, 3 % πολύ πιθανή).

Επίσης, το 95% των ξενοδοχείων συνεχούς λειτουργίας αναμένει, κατά μέσο όρο, μείωση τζίρου της τάξης του 56,3%. Αντίστοιχα, το 94,2% των ξενοδοχείων εποχικής λειτουργίας αναμένει μείωση τζίρου 56,1%. Αυτό σημαίνει πως η απώλεια ξενοδοχειακών εσόδων για το 2020 εκτιμάται σε 1,2 δις για τα ξενοδοχεία  συνεχούς λειτουργίας και σε 3, 26 δις  για τα εποχικής – άρα η πρόβλεψη δείχνει συνολική απώλεια τζίρου 4,46 δις.

Ως συνέχεια, το  57,3% των ξενοδοχείων συνεχούς λειτουργίας δείχνει μείωση της απασχόλησης κατά 40%, ενώ το 65,4% εποχικής λειτουργίας βλέπει  πτώση της απασχόλησης κατά  41,5%. Κατά τους υπολογισμούς του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου τα ποσοστά αυτά σημαίνουν κίνδυνο άμεσης απώλειας 45.142 θέσεων εργασίας.

Προβάλλοντας τα στοιχεία αυτά στο μεγάλο κάδρο της ευρύτερης ταξιδιωτικής αγοράς  η ζημιά διαγράφεται πολλαπλάσια. Κατά την εκτίμηση του ΣΕΤΕ, το επικρατέστερο σενάριο είναι ότι φέτος τα άμεσα ταξιδιωτικά έσοδα θα καταγράψουν συνολική πτώση από 10,5 έως 14,5 δις ευρώ σε σχέση με το 2019. Εάν προσμετρηθούν, δε, οι απώλειες και από τις συνδεδεμένες με τον τουρισμό επιχειρήσεις (όπως η εστίαση), η τελική και συνολική πτώση του τζίρου υπολογίζεται από τα 21 έως τα 30 δις ευρώ.

Πρόκειται για αριθμούς που επεξηγούν πλήρως γιατί η πτώση του ΑΕΠ προεξοφλείται ήδη από διεθνείς τράπεζες και αναλυτές σε διψήφιο ποσοστό – ποσοστό που, σύμφωνα με τις πληροφορίες, στην επικείμενη έκθεση του ΙΟΒΕ θα διαμορφώνεται στο κεντρικό σενάριο στο 10%.

Οπερ, το επιτακτικό ζητούμενο είναι τα μέτρα στήριξης που θα ληφθούν για τον τουριστικό κλάδο έτσι ώστε να διασφαλιστεί τουλάχιστον πως οι περισσότερες τουριστικές επιχειρήσεις θα αντέξουν και δεν θα καταρρεύσουν, και θα υπάρξει επανεκκίνηση του κλάδου το 2021.

Οι ίδιοι οι παράγοντες της αγοράς θέτουν ως άμεσες προτεραιότητες αφενός την εκπόνηση συγκεκριμένου σχεδίου και πρωτοκόλλου ασφαλούς επαναλειτουργίας για όσες επιχειρήσεις, ξενοδοχειακές και τουριστικές επιχειρήσεις θα ανοίξουν μέσα στο καλοκαίρι και, αφετέρου, ευνοϊκές φορολογικές και τραπεζικές ρυθμίσεις καθώς και στήριξη των θέσεων εργασίας.

Από την κυβέρνηση ωστόσο, κανένα τέτοιο σχέδιο δεν φαίνεται να υπάρχει ακόμη. Και όταν ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης εξακολουθεί να μιλά για ήπιο σενάριο με απώλειες της τάξης του 30% στην τουριστική αγορά, είναι προφανές ότι οι κατ΄εξοχήν αρμόδιοι δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος ούτε της κρίσης, ούτε της πρόκλησης.



πηγή ://tvxs.gr/Μαρίνα Αλεξανδρή/

Το Εργατικό Κέντρο Αθήνας καταγγέλλει τον εκβιασμό της διοίκησης του τηλεοπτικού σταθμού ALPHA προς τους εργαζόμενούς του. Δεν τους αναγνωρίζει το δικαίωμα να

συμμετάσχουν σε στάση εργασίας που έχει προκηρύξει η Ομοσπονδία τους.

Από τη μία πλευρά παρακολουθούμε ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς να προχωρούν σε αναστολή συμβάσεων ως πληττόμενες επιχειρήσεις (!) και από την άλλη να εφαρμόζουν όλη τη γκάμα των αντεργατικών νόμων που τους παρέχει η κυβέρνηση. Μάλιστα τώρα απειλούν και με απολύσεις.

Το ΕΚΑ στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA, αλλά και τους εργαζόμενους σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, και απαιτεί να σεβαστούν όλοι την ανάγκη να παραμείνουμε όλοι όρθιοι και υγιείς.

Το Δ.Σ.

Σε λίγες μέρες, το Ίδρυμα Ωνάση μας καλεί να αφουγκραστούμε όσα βιώνουμε υπό το πρίσμα νέων καλλιτεχνικών έργων. Από την Isabella Rossellini και τον Paul Magid έως τη Λένα Κιτσοπούλου, από τους 600 Highwaymen έως τον Σίμο Κακάλα, από τον Akira Takayama έως τον Βασίλη Κεκάτο, από την Kimberly Bartosik έως τη Μαρία Παπαδημητρίου, από τον Ευθύμη Φιλίππου έως τον Αντώνη Φωνιαδάκη, καλλιτέχνες ανά τον κόσμο δίνουν φωνή στο σήμερα.

Μένουμε μέσα. Αλλά «μένουμε» όλοι μαζί. Το Ίδρυμα Ωνάση ανακοινώνει την ανάθεση νέων έργων σε καλλιτέχνες από όλο το φάσμα των γενεών και των τεχνών, με την πεποίθηση ότι ο πολιτισμός μπορεί να αποτελέσει «αντισηπτική» ουσία στην περίοδο καραντίνας που διανύουμε. Πολλοί από τους καλλιτέχνες είναι ήδη έτοιμοι να πατήσουν ENTER στον υπολογιστή τους και, μαζί, ENTER στο μέλλον, παρουσιάζοντας σε λίγες μέρες το έργο που έχουν ετοιμάσει.

Για το πρότζεκτ ENTER, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και το Onassis USA ανέθεσαν σε καλλιτέχνες ανά τον κόσμο να ετοιμάσουν νέα έργα σε 120 ώρες, με τη σκέψη πως πρέπει να συμπεριλάβουμε και να κατανοήσουμε το παρόν, να διδαχτούμε από αυτό, να το αφηγηθούμε και να το ξορκίσουμε, δημιουργώντας παράλληλα μια ψηφιακή χρονοκάψουλα που θα διατηρήσει τη μνήμη αυτής της εποχής για τις μελλοντικές γενιές. Στον πανδημικό χωροχρόνο, τα σπίτια, τα διαμερίσματα, οι κήποι, οι ταράτσες και τα μπαλκόνια γίνονται οι νέες site-specificσκηνές μας. Παιδιά, σύζυγοι, παππούδες, συγκάτοικοι, ακόμα και κατοικίδια επιστρατεύονται, μαζί με την οικοσκευή, ως χαρακτήρες και σκηνικά αντικείμενα, με τοlaptop του καλλιτέχνη να ανάγεται σε δημιουργική υπερδύναμη.

Οι πρώτοι καλλιτέχνες που μας υποδέχονται στο σπίτι τους στο Μανχάταν, στο Μπρούκλιν, στο Μονκλέρ και σε άλλα σημεία του αμερικανικού χάρτη είναι οι 600 Highwaymen, Maria Antelman, Kimberly Bartosik, Annie Dorsen, Kathryn Hamilton (SisterSylvester), Emily Johnson,Risa Puno, Radiohole, Isabella Rossellini & Paul Magid, Akira Takayama, Στέφανος Τσιβόπουλος. Από την Αθήνα μέχρι το Βερολίνο, από τα Βαρδούσια Όρη έως τη Βηρυτό, από τα Καραντινάτα της Κεφαλονιάς έως το Λονδίνο πατούνENTER τις επόμενες μέρες οι Ηλίας Αδάμ, Ziad Antar, Σίμος Κακάλας, Εύη Καλογηροπούλου, Kareem Kalokoh –ATH Kids, RootlessRoot, Βασίλης Κεκάτος, Λένα Κιτσοπούλου, Μαρία Παπαδημητρίου, Κωστής Σταφυλάκης & Theo Triantafyllidis & Αλέξης Φιδετζής, Ευθύμης Φιλίππου, Αντώνης Φωνιαδάκης, Daniel Wetzel. Ο καθένας μόνος του, αλλά τελικά όλοι μαζί, δημιουργούν μια σειρά έργων που διακτινίζονται από το δικό τους στο δικό μας σαλόνι, διαμηνύοντας έτσι πως η τέχνη ακυρώνει την απόσταση.

Όπως επισημαίνει η Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου: «Χρειαζόμασταν κάτι για να αναπνεύσουμε αλλιώς. Να δούμε και να ζήσουμε κάτι που αποδεικνύει ότι το μυαλό δεν σταματά να γεννά ιδέες όταν το κλείνεις αναγκαστικά στα όρια ενός σπιτιού, ότι η φαντασία δεν φρενάρει όταν μας περικυκλώνει ο φόβος για ό,τι συμβαίνει, η αγωνία για το τι μπορεί να συμβεί. Στραφήκαμε στους ανθρώπους που μας βάζουν στον κόσμο τους και σε πολλούς άλλους, σε εκείνους που με τα εφόδια της τέχνης τους πολλαπλασιάζουν τις ζωές μας. Στους καλλιτέχνες. Αυτή την ομάδα που φροντίζει την ψυχή μας και μετακινεί τη σκέψη μας. Πώς χορεύει ένας χορευτής στην κουζίνα του; Πόσες εικόνες αιχμαλωτίζουν τα μάτια ενός σκηνοθέτη, όταν περνά τις περισσότερες ώρες του ξαπλωμένος στον καναπέ του; Είναι όλο το σπίτι μια σκηνή; Μπαίνουμε για να δούμε. Φιλοξενούμενοι. Κι εσείς. ENTER.»

Ο Vallejo Gantner, Καλλιτεχνικός και Εκτελεστικός Διευθυντής του Onassis USA, αναφέρει: «Ο χώρος που δημιούργησε, κατέκλυσε και, ενίοτε με τραγικό τρόπο, υφάρπαξε ο COVID έχει θέσει μια πρόκληση στο πώς βιώνουμε και δημιουργούμε νέα τέχνη. Αυτός ο αλλόκοτος συνδυασμός απομόνωσης και συνεχούς προσέγγισης, νέων τρόπων ακρόασης και ομιλίας, αλλά και νέων τρόπων να αγγίζουμε και να μας αγγίζουν – όλα αυτά μας έδωσαν το έναυσμα για να δημιουργήσουμε ένα νέο πρόγραμμα αναθέσεων με τίτλο ENTER, το οποίο ελπίζουμε ότι θα αποτελέσει εν μέρει ένα είδος καλλιτεχνικής χρονοκάψουλας, διαθλώντας τη ματαίωση, τη θλίψη, την κωμωδία και τον φόβο αυτής της χρονικής στιγμής της πανδημίας. Ευελπιστούμε ότι πρόκειται για τον πρώτο γύρο πολλών μικρο-αναθέσεων – όλες εγγενείς της καραντίνας, της ψηφιακής παράδοσης και της κοινωνικής απόστασης. Με αυτά τα έργα προασπίζουμε και υποστηρίζουμε τους καλλιτέχνες που πιστεύουμε ότι θα αρθρώσουν το μέλλον μας και τους δίνουμε την ευκαιρία να κάνουν ένα βήμα μπροστά προς νέες φόρμες. Αυτοί οι καλλιτέχνες (μαζί με τις οικογένειες, τα κατοικίδια και τα σπίτια τους!) αντιπροσωπεύουν ένα ευρύ φάσμα ιδεών, ιδιωμάτων, κλάδων και ιστοριών – τόσο οικείων όσο και νέων για το Ίδρυμα Ωνάση. Το καθένα έχει δημιουργηθεί κάτω από αυστηρούς χρονικούς περιορισμούς και μόνο με τα υλικά που υπήρχαν διαθέσιμα. Κάτι που πάει να πει πως αγαπάμε εξίσου τη φιλοδοξία και τα ψεγάδια τους.»

To πρότζεκτ ΕΝΤΕR δεν είναι ένα ακόμη ημερολόγιο καραντίνας, αλλά μια σειρά από πρωτότυπα έργα που δημιουργούνται μέσα στις συνθήκες του «εδώ και τώρα», για να το υπερβούν και να μας ενώσουν στο σύμπαν τουonassis.org και του ψηφιακού καναλιού του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube. Η τέχνη είναι ένα καταφύγιο φτιαγμένο για να το μοιραζόμαστε όλοι, καλλιτέχνες και κοινό. Κανείς δεν μπορεί να την σταματήσει. Πάντα θα βρίσκουμε μια «σκηνή» να μας φιλοξενεί και να μας μαγεύει. Με νέο περιεχόμενο σε ασταμάτητη ροή, με νέες αναθέσεις στο προσεχές μέλλον, με νέες ψηφιακές δράσεις και πολλές εκπλήξεις. Πατήστε ΕΝΤΕR από την επόμενη εβδομάδα, χωρίς αντίτιμο ή χρονικό περιορισμό και δείτε πως τελικά δεν είμαστε μόνοι σε όλο αυτό που συμβαίνει και μοιάζει συχνά να μας ξεπερνά.

Περισσότερες πληροφορίες στο onassis.org

Η πιθανότητα νέων εξάρσεων της πανδημίας Covid-19 είναι πιθανό να καταστήσει κατά περιόδους αναγκαία την εφαρμογή περιοριστικών μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης έως το 2022, ιδίως αν στο μεταξύ δεν έχουν βρεθεί αποτελεσματικά φάρμακα και εμβόλια, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις επιστημόνων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, των ΗΠΑ.

Οι ερευνητές των Τμημάτων Ανοσολογίας και Επιδημιολογίας της Σχολής Δημόσιας Υγείας, με επικεφαλής τον καθηγητή Μαρκ Λίπσιτς, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", εξέτασαν μέσω μοντέλων διάφορα πιθανά μελλοντικά «σενάρια» μετάδοσης του ιού SARS-CoV-2.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι ενώ τα σημερινά περιοριστικά μέτρα βοηθάνε στη μείωση της εξάπλωσης του ιού και αποφορτίζουν τις ΜΕΘ υπό υπερβολική πίεση, η λοίμωξη μπορεί να αναζωπυρωθεί μόλις αρθούν τα μέτρα, κατακλύζοντας τα νοσοκομεία ξανά. Θεωρούν, έτσι, πιθανές μέσα στους επόμενους χειμώνες νέες εξάρσεις της πανδημίας, οι οποίες θα ακολουθήσουν το τωρινό πιο σοβαρό πρώτο επιδημικό κύμα. Για να αποφευχθεί μια μεγάλη πίεση του συστήματος υγείας, ιδίως των μονάδων εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ), δεν αποκλείουν ότι θα χρειαστεί η επιβολή ξανά περιοριστικών μέτρων, παρατεταμένων ή διακοπτόμενων, έως το 2022. Γι' αυτό, θεωρούν σημαντικό να επεκταθεί η δυνατότητα των νοσοκομείων σε κλίνες ΜΕΘ για κάθε μελλοντικό ενδεχόμενο.

Η ύπαρξη φαρμακευτικών θεραπειών στο μέλλον θα διευκολύνει την απόκτηση συλλογικής ανοσίας («αγέλης») από τον πληθυσμό. Παράλληλα, όπως λένε, χρειάζονται επειγόντως ευρέως φάσματος ορολογικές μελέτες (αντισωμάτων), που θα προσδιορίσουν το βαθμό και τη διάρκεια της ανοσίας των ανθρώπων απέναντι στον κορονοϊό. Δηλαδή με ποιό ρυθμό η αρχική ανοσία σταδιακά χάνεται, κάτι που χαρακτηρίζουν το πιο κρίσιμο ζητούμενο και τον μεγάλο άγνωστο που θα κρίνει τις μελλοντικές εξελίξεις. Η εξάπλωση και επιμονή του κορονοϊού μετά το τωρινό αρχικό πανδημικό στάδιο θα εξαρτηθεί καθοριστικά από τη χρονική διάρκεια της ανθρώπινης ανοσίας, η οποία προς το παρόν είναι άγνωστη.

Αλλά, ακόμη και στην περίπτωση μιας φαινομενικής εξαφάνισης του ιού, οι επιστήμονες του Χάρβαρντ θεωρούν ότι θα πρέπει οι αρμόδιες αρχές να μείνουν σε εγρήγορση και να διατηρήσουν την επιδημιολογική επιτήρηση, επειδή είναι πιθανή μια επανεμφάνιση του ιού έως το τέλος του 2024 ή το 2025. Εκτιμούν ως απίθανο ότι ο ιός SARS-CoV-2 θα ακολουθήσει την πορεία του προηγούμενου συγγενικού ιού SARS-CoV-1 που εξαφανίστηκε γρήγορα. Θεωρούν πιθανότερο ότι ο νέος κορονοϊός θα αποκτήσει εποχικότητα ανάλογη της γρίπης και μπορεί τους επόμενους χειμώνες να συνυπάρξει μαζί της, επιβαρύνοντας επιπρόσθετα τα συστήματα υγείας.


ΑΠΕ

Ύφεση 10% και έκρηξη της ανεργίας στο 22,3% του εργατικού δυναμικού προβλέπει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την Ελλάδα το 2020. Πρόκειται για την χειρότερη επίδοση στο σύνολο της ευρωζώνης.

Στην έκθεση World Economic Outlook, η οποία δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα, προβλέπεται επιστροφή σε τροχιά ανάκαμψης με επέκταση 5,1% το 2021 ενώ οι επιπτώσεις στην αγορά εργασίας φαίνεται ότι δεν ανατραπούν καθώς το ΔΝΤ εκτιμά ότι η ανεργία στην Ελλάδα για το 2021 θα είναι 19%. Σημαντική επιδείνωση προβλέπεται και στο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών με άνοιγμα της ψαλίδας από το 2,1% στο 6,5% του ΑΕΠ το 2020 πριν περιοριστεί στο 3,4% το 2021.

Στην ευρωζώνη, το ΔΝΤ προβλέπει ύφεση 7,5% φέτος (επέκταση 4,7% το 2021) με την Ελλάδα να αγγίζει το -10%, την Ιταλία στο -9,1%, την Ισπανία στο -8%, τη Γαλλία στο -7,2% και τη Γερμανία στο -7%. Η ύφεση στην παγκόσμια οικονομία προβλέπεται στο 3% με την αναθεώρηση να ξεπερνά τις 6 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις προβλέψεις πριν ο κόσμος αρχίσει να δοκιμάζεται από την πανδημία.

Το ΔΝΤ συγκρίνει ευθέως το μέγεθος της παρούσας κρίσης με αυτή της Μεγάλης Ύφεσης του 1930 αναδεικνύοντας τις μεγάλες αβεβαιότητες στη διατύπωση προβλέψεων. Όπως σημείωνει άλλωστε η προβλεπόμενη ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας με 5,8% στο βασικό σενάριο το 2021 εξαρτάται καθοριστικά από το ρυθμό με τον οποίο θα περιορίζεται το δεύτερο εξάμηνο του 2020 η πανδημία, επιτρέποντας τη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων και την επάνοδο της καταναλωτικής και επενδυτικής εμπιστοσύνης.

Το ΔΝΤ στην έκθεσή του για τις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές, εξηγώντας γιατί αυτή η κρίση διαφέρει από τις προηγούμενες, αναφέρει: 

• Πρώτον το σοκ είναι τεράστιο. Η απώλεια του ΑΕΠ που σχετίζεται με αυτήν την έκτακτη υγειονομική κατάσταση και τα μέτρα περιορισμού της, υπερακοντίζουν τις απώλειες που προκάλεσε η παγκόσμια χρηματοοιονομική κρίση.
• Δεύτερον, όπως σε μια πολεμική ή πολιτική κρίση, υπάρχει συνεχιζόμενη σοβαρή αβεβαιότητα ως προς τη διάρκεια και την ένταση του σοκ.
• Τρίτον, υπό τις τρέχουσες συνθήκες, ο ρόλος της οικονομικής πολιτικής είναι πολύ διαφορετικός. Σε κανονικές κρίσεις, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής προσπαθούν να ενθαρρύνουν την οικονομική δραστηριότητα τονώνοντας τη συνολική ζήτηση όσο το δυνατόν συντομότερα. Αυτή τη φορά όμως, η κρίση είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της ανάγκης για μέτρα περιορισμού. Αυτό καθιστά πιο δύσκολη την τόνωση της δραστηριότητας ή και ανεπιθύμητη για τους τομείς που επηρεάζονται περισσότερο.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ, είναι πολύ πιθανό φέτος η παγκόσμια οικονομία να βιώσει την χειρότερη ύφεση από την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης, ξεπερνώντας αυτήν που βίωσε κατά την περίοδο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης πριν από μια δεκαετία.

Το βασικό σενάριο

Το βασικό σενάριο του ΔΝΤ προβλέπει πως το 2020 θα καταγραφεί παγκόσμια ύφεση 3%, πολύ χειρότερη από αυτήν που κατεγράφη κατά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Πρόκειται για πρόβλεψη χειρότερη κατά περισσότερο από 6 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις προηγούμενες εκτιμήσεις των Παγκόσμιων Οικονομικών Προβλέψεων (Οκτωβρίου 2019 και Ιανουαρίου 2020).

Η ανάπτυξη στην ομάδα των αναπτυγμένων χωρών - όπου αρκετές οικονομίες βιώνουν εκτεταμένα κρούσματα και εφαρμόζουν μέτρα περιορισμού - προβλέπεται στο -6,1% το 2020. Οι περισσότερες οικονομίες της ομάδας αυτής προβλέπεται να συρρικνωθούν φέτος, περιλαμβανομένων των ΗΠΑ (-5,9%), της Ιαπωνίας (-5,2%), του Ηνωμένου Βασιλείου (-6,5%), της Γερμανίας (-7%), της Γαλλίας (-7,2%), της Ιταλίας (-9,1%) και της Ισπανίας (-8%). Στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες, προβλέπεται συρρίκνωση 1% το 2020, ενώ εξαιρουμένης της Κίνας ο ρυθμός ανάπτυξης της ομάδας αυτής αναμένεται να είναι -2,2%.

Αβέβαιη ανάκαμψη το 2021

Η παγκόσμια ανάπτυξη αναμένεται να ανακάμψει στο 5,8% το 2021, πολύ υψηλότερα της τάσης, αντανακλώντας την ομαλοποίηση της οικονομικής δραστηριότητας από πολύ χαμηλά επίπεδα. Ουσιαστικά, δηλαδή, προβλέπει μια ανάκαμψη τύπου “V”. Η ομάδα των αναπτυγμένων οικονομιών προβλέπεται να αναπτυχθεί με ρυθμό 4,5%, ενώ η ανάπτυξη στην ομάδα των αναδυόμενων αγορών και των αναπτυσσόμενων οικονομιών προβλέπεται στο 6,6%. Συγκριτικά, το 2010 η παγκόσμια ανάπτυξη ανέκαμψε στο 5,4% από -0,1% το 2009.

Η ανάκαμψη του 2021 θα εξαρτηθεί από την αποκλιμάκωση της πανδημίας κατά το β’ εξάμηνο του 2020, τονίζει το ΔΝΤ στην έκθεσή του, κάτι που θα επιτρέψει τη σταδιακή χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων και την αποκατάσταση της καταναλωτικής και επενδυτικής εμπιστοσύνης. Όπως σημειώνει το Ταμείο, έχουν ήδη ληφθεί σημαντικές ενέργειες οικονομικής πολιτικής σε όλον τον κόσμο, που επικεντρώνονται στη διευκόλυνση των απαιτήσεων για τη δημόσια υγεία, περιορίζοντας ταυτόχρονα την ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας και του χρηματοπιστωτκού συστήματος. Η προβλεπόμενη ανάκαμψη υποθέτει πως αυτές οι ενέργειες πολιτικής θα είναι αποτελεσματικές στην αποτροπή εκτεταμένων χρεοκοπιών επιχειρήσεων, εκτεταμένης απώλειας θέσεων εργασίας και συστημικών χρηματοπιστωτικών πιέσεων.

Οι υποθέσεις του βασικού σεναρίου

Το ΔΝΤ, στο βασικό του σενάριο, χρησιμοποιεί τις εξής υποθέσεις:

• Πανδημία: Θα εξασθενίσει στο β’ εξάμηνο του 2020, δίνοντας τη δυνατότητα για μια σταδιακή άρση των μέτρων περιορισμού
• Διάρκεια shutdown: Δεδομένου ότι μέχρι το τέλος Μαρτίου του 2020 ο κορωνοϊός είχε εξαπλωθεί στις περισσότερες χώρες, οι προβλέψεις για την παγκόσμια ανάπτυξη υποθέτουν πως όλες οι χώρες βιώνουν διαταράξεις στην οικονομική τους δραστηριότητα. Οι διαταράξεις θεωρείται πως συγκεντρώνονται κυρίως το β’ τρίμηνο του 2020 για όλες σχεδόν τις χώρες, εκτός της Κίνας (που επηρεάστηκε περισσότερο το α’ τρίμηνο), με μια σταδιακή ανάκαμψη μετά από αυτό, καθώς θα χρειαστεί κάποιος χρόνος για να ενισχυθεί η παραγωγή μετά το σοκ.
• Χρηματοπιστωτικές συνθήκες: Οι δύσκολες χρηματοπιστωτικές συνθήκες για τις αναπτυγμένες και αναδυόμενες οικονομίες αναμένεται να διατηρηθούν κατά το πρώτο εξάμηνο του έτους και να χαλαρώσουν το β’ εξάμηνο, εάν υπάρξει σταδιακή ομαλοποίηση της οικονομικής δραστηριότητας.
• Τιμές εμπορευμάτων: Με βάση την τιμολόγηση στην αγορά των futures στο τέλος Μαρτίου 2020, η μέση τιμή spot του πετρελαίου εκτιμάται στα 35,60 δολάρια το βαρέλι φέτος και στα 37,9 δολάρια το 2021.

Ενδεχόμενο χειρότερο σενάριο

Το ΔΝΤ προειδοποιεί πως ακόμα και μετά τη σοβαρή υποβάθμιση της παγκόσμιας ανάπτυξης, τα ρίσκα για τις προοπτικές παραμένουν πτωτικά. Η πανδημία θα μπορούσε να αποδειχθεί πιο επίμονη από τις υποθέσεις που περιλαμβάνονται στο βασικό σενάριο, ενώ οι επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στην οικονομική δραστηριότητα και τις χρηματαγορές θα μπορούσαν να αποδειχθούν πολύ ισχυρότερες και μεγαλύτερης διάρκειας, δοκιμάζοντας τα όρια των κεντρικών τραπεζών στην προστασία των χρηματοπιστωτικών συστημάτων και αυξάνοντας περισσότερο το δημοσιονομικό βάρος του σοκ. Φυσικά, γράφει το ΔΝΤ, εάν βρεθεί νωρίτερα του αναμενόμενου κάποια θεραπεία ή ένα εμβόλιο, τότε τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης μπορούν να αρθούν και η ανάκαμψη μπορεί να έρθει πιο γρήγορα από το αναμενόμενο.

Στις αρχές Απριλίου του 2020 η πορεία της πανδημίας του Covid-19 παραμένει αβέβαιη. Οι ισχυρές προσπάθειες περιορισμού που εφαρμόζονται για να επιβραδυνθεί η εξάπλωση του ιού μπορεί να χρειαστεί να παραμείνουν σε ισχύ και μετά το πρώτο εξάμηνο του έτους, εάν η πανδημία αποδειχθεί να είναι πιο επίμονη από αυτήν που προβλέπεται στο βασικό σενάριο των Παγκόσμιων Οικονομικών Προβλέψεων.

Όταν αρθούν οι προσπάθειες περιορισμού και ο κόσμος αρχίσει να κινείται πιο ελεύθερα, ο ιός θα μπορούσε και πάλι να εξαπλωθεί ταχύτατα από τοπικά clusters. Επιπλέον, περιοχές που μειώνουν επιτυχώς την εξάπλωση εντός της κοινότητάς τους, θα μπορούσαν να είναι ευάλωτες σε νέες «εισερχόμενες» μολύνσεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα μέτρα δημόσιας υγείας θα πρέπει και πάλι να ενισχυθούν, οδηγώντας σε πιο μακροχρόνια κάμψη από αυτήν που προβλέπεται στο βασικό σενάριο. Και ενώ η ασθένεια επικεντρώνεται περισσότερο στις αναπτυγμένες οικονομίες, η εμφάνιση νέων κρουσμάτων σε μεγάλες αναδυόμενες αγορές ή αναπτυσσόμενες οικονομίες θα μπορούσε να εμποδίσει περαιτέρω την όποια ανάπτυξη, ενώ η φύση της επιδημίας θα μπορούσε να υποδηλώσει μεγαλύτερης διάρκειας διαταράξεις στα ταξίδια.

Η ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας θα μπορούσε να είναι πιο αδύναμη του αναμενόμενου μετά την επιβράδυνση της εξάπλωσης του ιού για διάφορους άλλους λόγους, όπως η αβεβαιότητα που αισθάνεται ο κόσμος για την μετάδοση, η αποτυχία βελτίωσης της εμπιστοσύνης, οι διαρθρωτικές μεταβολές στη συμπεριφορά επιχειρήσεων και νοικοκυριών, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περισσότερες και μεγαλύτερης διάρκειας διαταράξεις στην αλυσίδα προμηθειών και σε αδυναμία της συνολικής ζήτησης.



πηγή ://tvxs.gr/